Staruszek

Wszyscy się od niego odwrócili,
gdy się dowiedzieli, że fortuny po nim nie odziedziczyli.
Oddal wszystko co miał na Dom Dziecka,
gdzie wcześniej się wychował.
W jego pamięci do końca po tym ślad się zachował.
Pamiętam jak brakowało żywności.
Dzieci wyglądały wtedy jak chodzące kości.
Smutek widniał u każdego na twarzy.
Wszyscy wiemy o czym takie dziecko marzy.
O prawdziwej rodzinie bezpieczeństwie i miłości,
a on znów sam mieszka w samotności,
wierząc ze te pieniądze pomogą dzieciom lepiej żyć,
Że nie będą musiały się z tym kryć

Odszedł do wieczności człowiek przez rodzinę niekochany,
jednak w oczach tych dzieci niezapomniany.

autor

Trytobe2

Dodano: 2007-07-17 11:03:19

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie