Stary człowiek
trzyma się wydeptanych ścieżek
ograniczając przestrzeń do kilku
centymetrowych przesunięć
skurczone możliwości nie zostawiają
po sobie śladów
Anastazja
jestem kamieniem na brzegu rzeki
moim pragnieniem jest głębia
Komentarze (21)
Wymowny tekst. Starośc potrafi uziemić:( Miłego
wieczoru.
Starość przychodzi dopiero wtedy, gdy zaczynamy mieć
więcej wspomnień niż marzeń.Dobry wiersz.Pozdrawiam
Anastazjo, to tylko zła chwila, przeminie. Przytulam.
Bardzo dobry wiersz.
Smutno i trafnie, to prawda, że z wiekiem te
możliwości się kurczą, choć nie zawsze, to zależy od
stanu zdrowia i determinacji starego człowieka.
Podoba mi się wiersz, jego szczerość.
b. ciekawie ujęta refleksja.
Strasznie wymowny wiersz, pozdrawiam.