O starym Fojermanie

Jo niy mom w doma lauby,
mom yno mało komorka,
kaj trzimia prozne krałzy,
po grzibach i ogórkach.

Zegrodki jo tyż niy mom,
mom na balkonie kwiotki,
tam po obiedzie drzimom
i słochom ptosij godki.

Jak na pynzyjo puda,
postawia lauba z drzewa,
tako niywielko buda,
czego mi wiyncyj trzeba

Styknie mi konsek stoła,
kaj se gazeta poczytom
i baba, co by mi pszoła,
jak byda łaziył pod krykom.

I kachlok tam musi stoć,
to tyż je ważno sprawa,
te stare kości grzoć
i woda zwarzić na kawa.

Taki to bydzie żywot,
starego Fojermana,
kury tam byda odbywoł
i tam już tak łostana

lauba - tu: altanka, domek letniskowy krałzy - słoiki zegrodka - ogródek pynzyjo - emerytura puda - pójdę baba - tu: żona przoć - kochać kryka - laska kachlok - piec kaflowy odbywać - karmić zwierzęta

autor

stan09

Napisany: 2006-07-17 Dodano: 2006-07-17 13:52:53

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie