Starzec

Wiersz napisany pod natchnieniem mamy i dla przyjaciela rodziny który zawsze podawał jej dłoń

Któregoś dnia nieznany mi starzec pochwycił moją dłoń
i spytał mnie czym jest dla mnie życie
nie wiedziałam co mu odpowiedzieć

Popatrzył się na mnie i powiedział
Dlaczego z twojego serca bije smutek?
Dlaczego Twej duszy czegoś brakuje?
Kto Uśmiech zmazał z twej twarzy i ukryty gdzieś głęboko?

Dlaczego twoje usta wolą milczeć?
Co twoją spokojną dusze rozbiło?
Co wprowadziło mętlik w twoim życiu?

Wolisz dawać niż brać
Jesteś pomocną dłonią
Więc co twoją dusze smuci?
Boisz się że kogoś zranisz?

Odwróciłam twarz po której ciekły łzy w stronę zachodzącego słońca
Powiedział "Pamiętaj słońce wschodzi i zachodzi zawsze przychodzi nowy dzień i nowe nadzieje"

Gdy odwróciłam twarz i chciałam odpowiedzieć
Jego już nie było
Ale za to był mój przyjaciel

autor

Bertunia

Napisany: 2012-07-08 Dodano: 2012-07-08 20:31:08

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie