Sto dni i uciekam.

Czekam na Ciebie
cierpliwość nie zna granic

otoczona pustka czterech
ścian zielonych
próbuje zapomnieć że czekam

wiecznie, meczy mnie
rutyna i Twój widok
obojętny na moje oczy

owiane szmaragdową zasłoną
łez zatrzymanych przez blokade
kłódek stalowych

myśli i żelaznych kurtyn.
Jeszcze 100 dni i mnie nie
będzie. Sto dni a twój głos
odbijać się będzie o puste
przestrzenie mojego
ciała.

Change me! and let go...

autor

Available

Napisany: 2005-11-17 Dodano: 2005-11-17 12:06:31

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie