Studnia

Zajrzał raz, taki głupek wioskowy,
w otworek studni, cuchnącą głębię.
I poczuł nagle stan odlotowy,
niczym swobodne w locie gołębie.

Im wyżej wznosił się ten nieboga,
tym do tragedii bliżej był cały.
Bo w górę chwilkę potrwała droga,
w dół już sekundy czas odmierzały.

Zahaczył jeszcze o cembrowinę,
wykonał salto i trzy obroty.
Lodując w wody mrocznej stęchlinie,
kończąc tym samym fantazji wzloty.

Próbował pływać ale nie umiał,
czyniąc tym samy następne szkody.
Ze strachu głupek dosłownie zdurniał,
topiąc po chwili w otmętach wody.

I to już koniec o studni głębi,
wiersz może smutny ale ostrzega.
Tematem swoim problem zazębia,
który zrozumie każdy lebiega.

Nawet jak w tekście jest rym wioskowy,
wybaczyć raczcie że pisać śmiałem.
Ale mi taki przyszedł do głowy,
więc go na papier szybko przelałem.

autor

Grand

Napisany: 2009-09-20 Dodano: 2010-01-09 14:56:03

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie