Styl

Z tomiku "Krzyku jeszcze trochę"

Błękit,
rozsypanego szkła,
roztrzaskanych chwil,
zranionych liści,
opadającą łzą.

Szarość,
zapomnianych dat,
zmarnowanych chwil,
opadniętym smakiem
ust.

Taka wilgoć,
na policzkach,
niby z mgły,
a jednak inaczej...
odczuwanyy strach,
przed upadkiem w mogile.

Rozszerz niebo,
anielico w spodniach!
zagarnij kawałek snu,
by ujrzeć lament.

Dźwięk wiolonczeli,
skrzypkowy szał,
fortepianowych alei.
Orkiestry znak,
dla chwili z marzeń.

A to wszystko,
niepoukładany poemat,
ten smak dźwięku,
gorzkiego brązu.
A to wszystko
z tęsknoty.

Na palcu obrączka,
dalej kilka innych...
taki styl...
nocne wędrówki,
z zasłoniętym księżycem.

Duchowy lament,
a w głowie dym,
myśli nieskładne.
co na to Muza?
gdzie lek ukryty?

Cóż, taki styl,
styl własnej
tęsknoty.

autor

Cristof7

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-03-02 21:42:16

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie