Suflerka

Dawno, dawno temu, Ty byles aktorem,
w studenckim teatrze grales glowna role.

Na scene wchodziles zwawym, pewnym krokiem,
ja z budki suflera mierzylam Cie wzrokiem.

Tekstu to nie znales zbyt dobrze na pamiec,
po co, miales suflerke, przeciez ja nie klamie.

Siedzialam sobie cichutko w mej budce,
jak bede potrzebna, to podpowiem wkrotce.

Znalam ja na pamiec cala sztuke przeciez,
aktorzy swych tekstow nie znaja, jak wiecie.

Suflerzy potrzebni, teatru nie zmienie,
ja bylam w mej budce, Ty byles na scenie.

Poczatki tej sztuki do dzisiaj pamietam:
„Pani ruch laskawa Pani“- scena z zycia wzieta.

Tyle lat minelo od czasow tych szkolnych,
dni za nami wiele, latwych i mozolnych.

Przeznaczenie, przypadek, spotkanie po latach,
pytanie, czy los nam dzisiaj figla splata.

Tak chetnie bym role aktorki przyjela,
na spotkanie nasze marzenie te wzielam.

Marzenia suflera o byciu aktorem,
tak jak ty podszepniesz, tak zagram swa role.

Zakladam na siebie sukienke przewiewna,
lustro zbyt prawdziwe, nie klamie na pewno.

Serce moje drzace, jak szalone bije,
aktor przeciez ma treme, ta za chwile minie.

Stoimy przed soba zdziwieni oboje,
dzis aktorka jestem, Ty suflerem moim.

Tylko po usmiechu Ciebie rozpoznalam,
szeptu Twego slucham, rola ma wspaniala.

„Pana ruch laskawy Panie... „ to ja dzisiaj mowie,
z budki mej wychodze, w marzeniach sie gubie...

autor

winter

Napisany: 2009-12-13 Dodano: 2009-12-13 18:52:56

Ten wiersz przeczytano 774 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie