Świadomość

wszystkim zagubionym....

Za dużo widzę,
Za dużo rozumiem
Zbyt wiele
I nazbyt wyraźnie…

Daltonista,
Też jest nieszczęśliwy.
Bo barw mu brakuje
I nie dostrzega.

A ja spostrzegam
Więcej, męczy
Mnie ta ułomność
Świadomością nazwana.

Przychodzi
Dźwigać ten ciężar
I mieć nadzieje, że
Pokutą jest…

A kiedyś
Wszystkim otworzą
Się oczy i już
Nie będę sam.

by nigdy nie stracili nadzieji.

autor

Wicherek

Napisany: 2008-06-03 Dodano: 2008-06-03 14:25:22

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie