Świat szaleju się najadł
Wszystko wokoło oszalało,
Zmienia się nie do poznania.
Zimnym potem towarzystwo oblało,
Stworzone do wiecznego narzekania.
Życie- sukcesywny maraton,
Nie ma czasu na chwilę oddechu.
My sami nadaliśmy mu taki ton,
Nakłoniliśmy wszystkich do grzechu.
Zgładziliśmy resztki przyzwoitości,
Panuje marazm i ciemnota.
Pożądanie zastawiło drogę miłości,
Zamknięto z hukiem niebiańskie wrota !
autor
Paulaa91
Dodano: 2009-08-14 11:54:32
Ten wiersz przeczytano 579 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Trzeba nauczyć się żyć w tym świecie bo inaczej marnie
skończymy, ładny, ciekawy wiersz , pozdrawiam
ciepło;+)
tak było, jest i będzie - ale można przywyknąć robiąc
swoje :). Pozdrawiam