Świąteczna gościna

Dotyczy wszystkich "przyjacół"

Święta, czas szczególny, sami o tym wiecie.
Smutny jest to okres, gdy kto sam na świecie,
Zajączek, co dla wszystkich był na zawołanie
Pomyślał ,że czas dobry na wizyt składanie.
Wziął więc pół literka, kiełbasy i miodu,
Idzie do niedźwiedzia, co mieszkał na rogu,
Gdy go ten zobaczył w swoich drzwiach wizjerze
Głośno krzyknął : Wybacz, ale właśnie leżę,
Czas najwyższy bym zapadł w długi sen zimowy.
A pomyślał :” Chciał miodu!!! Nie ma nawet mowy!!!”
Nie zrobiło zającowi to zbytniej różnicy,
Nie wziął tego do serca, idzie do lisicy.
Ta zajęta gromadką lisiątek malutkich,
Nie w głowie jej zajączek ani picie wódki,
Tym bardziej, że i męża trzy dni nie ma w domu,
Pewnie znów nad ranem wróci po kryjomu.
Wnet się zając przekonał o jej złym humorze,
Od wkurzonych przyjaciół uchowaj nas Boże!
Poszedł więc do jeża niosąc przyjaźń w darze,
Licząc na gościnę jak obyczaj każe.
Z bólem zęba trudno jest gości przyjmować,
Musiał się nasz zając ucieczką salwować.
Wrócił więc do domu z zepsutym humorem,
Siadł z flaszką w prawicy przed telewizorem.
Zajączek co tak pewnie rano w gości ruszał
Wieczorem, w samotności sam się uchlać musiał.

autor

Piotr S.

Napisany: 2004-12-24 Dodano: 2005-03-16 05:54:59

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie