Światło

Idę w tunelu
Długim ciemnym
Przed sobą widzę ludzi wielu
I wszyscy idą krokiem pewnym

Na ścianach tunelu
Obrazy z życia mojego
Z zaciekawieniem przyglądam się temu
I choć zaszłam już tak daleko
Końca nie widać


Życie przewija mi się przed oczyma
Jeszcze nic z tego nie rozumiem
Niepewność mnie dalej trzyma

Już wykończona
Przeszłam tyle
I idąc jeszcze w głąb tunelu
Widzę: światełko
Światło nadziei
Dochodzę do bramy
Wielkiej, niebieskiej
Przekraczam próg Nieba
Już nic mi więcej nie potrzeba

autor

Premier

Napisany: 2005-01-25 Dodano: 2005-01-25 19:25:58

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie