Światło

Światło nie zgasło
oświetla mi drogę
drżącymi palcami
podtrzymuję
delikatny płomień

z nadzieją patrzę
przed siebie
jak miłość idzie pod ramię
odważnie
z przeznaczeniem

skrzydła bezradnie rozkładam

bo nie jestem
dębem mocarnym
ani nawet wiotką trzciną
wierzbą płaczącą
sosną samotną
być może jestem daglezją
małą białą krzewiną

Bóg nie zapomniał
i wczesną wiosną
rozświetlił mi radośnie niebo
bym mogła wśród was
nie czuć się dziś obco

żal tylko czasu który popłynął ...

autor

Czatinka

Napisany: 2009-05-01 Dodano: 2009-07-07 01:10:55

Ten wiersz przeczytano 834 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie