Światopogląd Boży na baczenie...
15:55
Udając się w meandry przestrzeni
wszechobecnej,
Udajemy wciąż,że jesteśmy wolni-przed
światem.
Czasem tylko błądzimy-drogą prób i
błędów,
Jakby Nasze życie było jednym wielkim
eksperymentem.
Świat,bo czymże On jest dla ludzkości,
Chwilą rozterek,uniesień,słabości,
Pełnych brzuchów,burzą mózgów,miłością..
Zależne to pojmowanie od każdego rozumu,
Nikt nie kopiuje Czyichś myśli-Sam
tworzy.
Ludzka wyobraźnia całej ziemskiej
przestrzeni,
Dzika natura człowieka i Jego horyzonty.
Ewolucja postępuje wszędzie z różnym
skutkiem,
Dlatego Bóg trwoży się o Niego,patrząc
czasem,
W skupieniu na Owe stworzenie z
zamyśleniem.
Czas leczy rany,wybacza,zapomina,
Lecz gdy dławi Nas smutkiem,
Pokrzepia rodziną i przyjaciółmi.
Zawsze pamięta,śladów nie zaciera,
Zawsze o Sobie przypomina.
Gdyż każda przestrzeń żyjąca to planeta,
Nad którą Bóg ma baczenie i która..
Ma także Swojego ducha-wewnętrznego
przyjaciela.
Komentarze (1)
Wiara uskrzydla nie zniewala myśli ani uczuć Te
ostatnie Pan Bóg szczególne ma baczenie bo sam jest
Miłością a miłość towarzyszyć powinna całe życie
Wiersz w sensie własny ale każdy ma swoją drogę do
Boga + pozdrawiam:)