Światopogląd Boży na baczenie...

15:55

Udając się w meandry przestrzeni wszechobecnej,
Udajemy wciąż,że jesteśmy wolni-przed światem.
Czasem tylko błądzimy-drogą prób i błędów,
Jakby Nasze życie było jednym wielkim eksperymentem.
Świat,bo czymże On jest dla ludzkości,
Chwilą rozterek,uniesień,słabości,
Pełnych brzuchów,burzą mózgów,miłością..
Zależne to pojmowanie od każdego rozumu,
Nikt nie kopiuje Czyichś myśli-Sam tworzy.
Ludzka wyobraźnia całej ziemskiej przestrzeni,
Dzika natura człowieka i Jego horyzonty.
Ewolucja postępuje wszędzie z różnym skutkiem,
Dlatego Bóg trwoży się o Niego,patrząc czasem,
W skupieniu na Owe stworzenie z zamyśleniem.
Czas leczy rany,wybacza,zapomina,
Lecz gdy dławi Nas smutkiem,
Pokrzepia rodziną i przyjaciółmi.
Zawsze pamięta,śladów nie zaciera,
Zawsze o Sobie przypomina.
Gdyż każda przestrzeń żyjąca to planeta,
Nad którą Bóg ma baczenie i która..
Ma także Swojego ducha-wewnętrznego przyjaciela.

autor

spandrx

Napisany: 2009-05-12 Dodano: 2009-05-12 17:20:19

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie