świeca

zgaszę świecę
na chwilę

obejmę przepaść
sercem tupiącym jak dziecko
stuka serduszko

ciało bezwładnie upada
lecz dusza się wznosi

tak daleko mi do Ciebie
daleko też od siebie

zgaszę światło dzienne
niech głodny mrok
pochłonie cenne zapachy
życia
a może jego wrak

tak blisko do okna
daleko do Ciebie
daleko od drzwi

nie muszę śnić
nie musisz śnić
to jawy jest
złota nić

jestem jedynie półwierszem
w szarości dnia
tak dalekim od Ciebie
dalekim od siebie

świeca rozpala
północy myśli
zgaszę ją Tobie
jak sobie światło przyćmiłam

nie będziesz musiał
patrzeć mi w oczy
kochając mnie
na jawie

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2020-11-21 Dodano: 2020-11-21 00:29:12

Ten wiersz przeczytano 1075 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie