świece adwentowe
jak myślisz
czy to przyjemne
być ze sobą
tak sam na sam
od rana prowadząc monolog?
czasami ktoś wpadnie
jak po sól
i dalej leci
już niedługo
wypalą się świece adwentowe
i wśród nocnej ciszy
Bóg się narodzi na nowo
może przypomni
że tuż
obok
są ludzie
jak chleba
spragnieni rozmowy
autor
TeniaBrass
Dodano: 2010-12-11 20:17:01
Ten wiersz przeczytano 4326 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Samotność tak jak piszesz daleka jest od przyjemności.
Czasami chcemy jej chwilę zaznać, ale jednak szybko
nam dokucza i pragniemy towarzystwa. Pięknie to
ujęłaś. Miło było przeczytać. Pozdrawiam:)
rozejrzyjmy się ...tak wielu potrzebujących zwykłej
rozmowy jest wokół nas...
pozdrawiam
i znowu święta...dla jednych słońce, dla innych
deszcz...http://nk.pl/profile/11160943/gallery/album/4
/143
ciagle pragnienie spotkania kogos kto okaze sie tym an
ktorego czekamy
Lata samotne są wredne, nieznośne. Gdy w obcych oknach
lampki na choince się zaświecą, u samotnego powieje
zimną goryczą...
....piękne mądre rozważania adwentowe....
Dla mnie raczej klimat
melancholijno-smutny..Samotność, alienacja.. M.
w gonitwie dnia, w zmęczeniu nocy - zapominamy...
Pięknie Teniu :-)
i już więcej nie potrzeba słów(padły wszystkie te
ważne)
Madre slowa...Ladny wiersz :)
Mądry przekaz, człowiek potrzebuje człowieka:)
"są ludzie
jak chleba
spragnieni rozmowy" no to rozmawiajmy...wierszem:))
dobrze piszesz bo nieraz słowo przyjazne i szczere
ciepłe zmienia i ratuje inne życie To jak dzielenie
się chlebem Serdecznie pozdrawiam:)
czas poświęcony na rozmowę z drugim człowiekiem nigdy
nie jest stracony...
Prawdziwe świece adwentowe i smutki nowe to też dane
z nieba, a wszystko przeżyć trzeba.
Starajmy się wyjść na przeciw, przecież Bóg się rodzi
co roku po to, by przypominać człowiekowi, że wartość
ma nie tylko złoto.