Świece na wietrze

Bo pocałowana żaba nie zmieni się w księżniczkę...

Szeptem wymawiam słowa modlitwy
by spalić to co powstało w moim sercu...

Pojawiłeś się z nikąd
choć zawsze byłeś
Wyszedłeś z mgły
Najpierw niewyraźny lecz teraz dostrzegalny nawet w snach

Z czasem szepczę w Twe myśli
moje serce wtedy mocno bije

Ty jesteś lecz obecny duchem
Zawsze tak daleko a Twoje ciepłe słowa muskają mój kark

Niektóre jednak arktyczne
roznoszą czucie chłodu po okolicy

Wtedy nawet łzy zamieniają się w diamenty

a świeca życia gaśnie
Wtedy pragnę byś otulił moje serce
kołderką istnienia...
Budzę się jednak co rano
i co rano moje serce bije coraz ciszej...
Tak cicho bije...
Umiera...

Brak sensu w życiu nadaje mu sens ?

autor

Anna

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 19:55:17

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie