Świerszczenie za kominem.

Świerszcz za kominem bawiąc swą świerszczankę
Grał na swych skrzypcach dla niej kołysankę.
Ona wpatrzona w ruch jego smyka
Mówiła świerszczu, cudna muzyka.

Taka upojna, namiętnie świerszcząca
Wzbudza me żądze uczuciem gorąca.
Już jestem drżąca, płonąca, pragnąca.
A świerszcz nie pomny na poty ślicznej świerszczanki.
Swym smykiem wprawiał ją wciąż w nowe wibrowanki.

W końcu spocony, opadłszy z sił i muzycznej ekstazy
Świerszcznął smykiem po strunach jeszcze ze dwa razy
I rzekł: kochanie to był utwór z wnętrza mego ciała
Czy mnie zechcesz za męża świerszczaneczko mała?

Bo gdy wiosną i latem świerszcz brzmi sobie w trzcinie
To zimą swej wybrance oświadcza się w kominie.
Na taką wypowiedź świerszczanka wdzięcznie skrzydełka złożyła
I mówiąc tak świerszczowi, łez kilka ze szczęścia uroniła.

Świerszcz zaś rozanielony, całą zimę nie oszczędzał smyka
Struny pieścił czule i w kominie wciąż trwała rozkoszna muzyka.
Świerszczanka słuchając tych melodii mdlała
A wiosną na łąkę wyszła świerszczowa rodzinka nie mała.

autor

zdzisław

Napisany: 2007-01-27 Dodano: 2007-01-29 09:24:42

Ten wiersz przeczytano 920 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie