Świetlny goniec
Wiem, że życie to nie koniec.
Weźmie mnie do nieba boso
Dnia pewnego świetlny goniec,
Machnąwszy swą ostrą kosą.
Mam ja grzechy na swym koncie.
Gdy mnie przez pomyłkę wpuszczą,
W niebie będę stał gdzieś w kącie
Razem z inną grzeszną tłuszczą.
A gdy Bóg mi już przebaczy
Gdy do piersi mnie przygarnie,
Zrozumiem co miłość znaczy,
Życie bez niej było marne...
Lecz dostanę drugą szansę,
Wrócę w dół miłości chciwy,
Garściami będę ją dawał,
Niejeden się będzie dziwił.
A gdy znów do góry wrócę,
I wejdę pod nieba dach...
Wybaczcie, że wiersz ten skrócę -
Świetlny goniec przy mych drzwiach...
autor
Sławomir.Sad
Dodano: 2017-03-08 07:17:52
Ten wiersz przeczytano 1604 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
nie jeden ale druga szansa się nie zdarzy...
zeby tak mozuna faktycznie dostawac druga szanse...
bardzo mi sie podoba:)
milego dnia i dziekuje za odwiedziny:)
witaj między nami, bardzo mi się podoba Twój wiersz i
ten..świetlny goniec..super, pozdrawiam serdecznie
Świetny, bardzo wciągający wiersz :) Pozdrawiam
serdecznie i życzę szczęśliwego dnia kobiet +++
Ciekawa jestem w jaki sposób mógłbyś załatwić niebo
dla Baby Jagi.:)
... miałem właśnie napisać komentarz, ale ktoś
puka... to po mnie. jakiś dziwny ten goniec? w
mundurze?
pozdrawiam :)
Bardzo dobry wiersz napisany z wiarą i
ufnością.Pozdrawiam serdecznie.:)
Fajny wiersz...
Pozdrawiam cieplutko:)
Świetny, bardzo rytmiczny wiersz...
Pięknie z wiarą pisane i za to masz u mnie wielki
plus.
Ciekawy wiersz.
W niebie jeszcze nie ma ludzi :)
Pozdrawiam :)
będziemy czekać w tej samej kolejce do nieba:) bo mnie
też tam i z powrotem odsyłają:)
fajny wiersz ( ciekawi mnie ile razy można tak tam i z
powrotem?)