Bądź kowadłem...

Dobrze zmienione powiedzenie. Nawet pasowałoby do
moich uważań, że jesteśmy właśnie tylko kowadłem, a od
kowala zależy jakim dziełem będzie nasze życie, nasz
los...

I tu mamy dylemat! Kowadlem, czy kowalem? Ja osobiscie
wole byc kowalem, decydowac o wlasnym losie, dokonywac
wyborow, podejmowac wlasne decyzje i nie czekac, az
los ukuje sie za mnie sam!
Co innego, jesli mialas na mysli Boga i Jemu, jako
Kowalowi pozostawiasz swoj los.

Oj przyda mi się trochę tego optymizmu...wykutego w
Twoim wierszu...pięknie i z sensem.

często nie potrafimy docenić tego co daje nam
los...często sami nie wiemy czego chcemy, albo
płyniemy na fali...ludzie chcą tylko szczęścia
niedoceniając cierpienia ...a to jest często klucz do
drzwi które chcemy otworzyć...tylko trzeba chcieć to
zrozumieć...nie jestem masochistką ale tak uważam...i
tak odbieram twoją myśl....świetny wiersz...

.. a ja myslałam "kowalem" nie kowadłem! Toś mnie
zaskoczyła, bo zabrzmiało to jak parodia znanego
przysłowia...

Obiecująco brzmi, ale jest ryzyko, że dzieło nie
spełni jednak oczekiwań. Ciekawy temat wiersza.

Dobra zachęta brania życia z całym jego bogactwem
inwentarza.

Bardzo podoba mi się Twoja wizja Boga(?) jako kowala,
który zawsze chce dla nas jak najlepiej.

Tak zdać się całkowicie na Kowala? a gdzie własne "ja
" ? :) . Pomysł na wiersz dobry , jak i sam wiersz :)

Tak prawda jest w wierszu przez cierpienia do gwiazd a
doświadczenie i wyobraźnia dokończy dzieło Dobry
wiersz podoba mi sieę przekora w wierszy

Jesli naprawde zapomne, kiedy dzielo sie zakonczy, to
super. Bo mimo, ze boli, zyjemy po cos...

Piękne przesłanie, ja też wierzę , że kowal wykuwa
los, my tylko tworzywem w jego sprawnych dłoniach.