Świeto zmarłych?

Gdy zapłoną pierwsze znicze,
człowiek człowieka
powinien wspominać życie.
Gdy kwiaty na grobach się pojawią,
gdy wszyscy modły swoje odprawią,
powinny zniknąć waśnie i żale,
żywi umarłych niech wspominają dbale.
Jednak to tylko złuda i zbędna mara,
dla nieboszczyków to tylko kara,
bo oprócz modłów i wspominania,
żywi ważniejsze mają cele spotkania.
A to szarlotka, a to płaszczyk nowy -
już we mnie drzemie nastrój bojowy -
a nowe buty, a kolor tapety -
to ciotkę Rozalię pociąga - niestety.
A gdzie te uczucia? Gdzie wspominanie?
Gdzie żal za grzechy? Gdzie za matką łkanie?
Czy nie wiesz jeszcze żywy człowiecze,
dlaczego coś Cię tam w środku piecze?
Dlaczego pali? Dalczego coś płonie?
Dlaczego choć chłodno masz gorące dłonie?
To ja Ci odpowiem , odpowiem Ci szczerze,
bo nadal w poprawę dziś Twoją wierzę.
To Twoja głupota, Twe ziemskie życie,
one nie potrafią długo siedzieć skrycie.
Więc jeśli i w tym roku masz zamiar taki,
by nad grobami omawiać problem tabaki,
by swoje modły odprawiać niedbale,
dam Ci radę taką : nie idź tam wcale,
bo nieboszczykowi na modlitwie zależy,
a nie obchodzi go co i jak na Tobie leży

autor

Joanna Magdalena

Dodano: 2004-10-30 19:22:33

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie