Świtanie

Podziwiam Cię Robercie.
Nie idziesz na łatwiznę, używasz w swoim wierszu
terminów mało znanych — paroksyzmy i rekuzy.
Musiałam zajrzeć do Słownika, aby poznać ich znaczenie
( bardzo dobrze, poszerzyłam swoją wiedzę)
To pozwolło mi na interpretację Twojego wiersza.
Pięknie wyraziłeś obawy kochanka, który boi się
odtrącenia, odrzucenia propozycji małżeństwa.

Cieplutko pozdrawiam :)

Zapachniało to świtanie w romantycznym stylu,
pozdrawiam z podobaniem :)

Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Piękny początek z puentą zadajacą ból..Pozdrawiam
Robercie :)

Wspaniały wiersz, nietuzinkowy z pięknym
melancholijnym tłem. Serdecznie pozdrawiam :)

piękny wiersz Robercie

Powiało smutkiem, mimo wszystko nie traćmy nadziei.
Pozdrawiam serdecznie

Ktoś kiedyś napisał, że miłość idealna musi być
niespełniona. Spełnienie ściąga miłość z najwyższych
regionów ku ziemi.
(I dlatego ja nigdy nie szukałem miłości idealnej.)

Melancholia w niezwykle romantycznej odsłonie,

z ogromnym podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)

Plus

Coś bardzo ulotnego można zatrzymać na nieco dłużej
jedynie "pod powiekami snów", o świcie. Piękne,
melancholijne wersy.
Pozdrawiam ciepło :)

Uczuciowe dołki nie należą do przyjemnych :(
Pozdrawiam

ostatnio czytam Anne Rice, tam dużo cyprysów, za późno
dla wampirów na miłość - u ciebie też tak
dramatycznie, ale czy jej zgoda na bycie muzą poety
jest potrzebna?

paroksyzmy i rekuzy- tego nie znałam.
Fajna melancholia z nutką dydaktyczną.

To prawda, ledwo się szczęście uśmiechnie, może spaść,
a do tego wiele nie trzeba, więc trzeba o nie dbać i
się nim cieszyć, a wtedy być może zostanie dłużej. Tak
to widzę.
Pozdrawiam