w swoim cieniu

Jak zwykle świetna mini,
no cóż warto te gwoździe powyjmować,
bo bez marzeń i nadziei, msz, żyć się nie da, ale
łatwo powiedzieć, znam takie stany...
Jak zwykle pozdrawiam, z podziwem, Jurku :)

Kazdy Twoj wiersz ASie intryguje.
Lubie czytac dojrzale, glebsze wiersze. Cenie je.
Tworcow rowniez, czyli Ciebie.

Pozdrawiam serdecznie ASie :)

Niesamowita końcówka.

"Myję dłonie w lodowatej kałuży i widzę w niej kwiaty.
Dziwne. Jakby potworniak powstał z aksamitu, noszenie
wygodnej tkaniny skutkowało ciężką, obrzydliwą
chorobą, guzami pełnymi włosów, strzępków paznokci,
plątaniną nerwów. Żegnam się szybko, raz za razem i
znów nasiąkam błotem." Wybacz Asie ale musiałam

czasem trudno pozyć sie traumy.

czasem jesteśmy tak bardzo blisko,
a jednak nie do końca wszystko o sobie wiemy,
powbijane gwoździe w sny muszą bardzo boleć
obustronnie,
wiersz bardzo refleksyjny i z niejednym dnem,
pozdrawiam Asie serdecznie
:)

Trzy pierwsze wersy - very, very cacy! :)
a ostatni wers czytam z akcentem na:
"w twoje sny"

link muzyczny - moje klimaty :)

Mocny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Corka moich znajomych byla swiadkiem strzelaniny w
szkole.
Mineły lata, a ona nadal wszedzie widzi krew.

W wierszach nie da się ukryć emocji ani smutku...i w
takim klimacie odbieram ten wiersz...pozdrawiam ASie
:)

Bardzo wymowny, refleksyjny i puenta skłania do
przemyśleń " ale nie wiem
kto powbijał gwoździe w twoje sny" - mocne, pozdrawiam
serdecznie.

Kiedy odchodzi ktoś bliski dla nas to rozpacz i
zawalił się świat.
Non omnis moriar. Wierzę w to, chcę wierzyć, bo tam
jest pięknie, nie ma chorób i cierpienia i niebo
zawsze błękitne.
Czas zawsze przewyższa przestrzeń,
tak jak miłość co śmierć zwycięża.
Przepraszam, że długi komentarz.
Ta muzyka przepiękna.
Zamyśliłam się.

bardzo sugestywnie operujesz tymi obrazami. Krew i
gwoździe, trudno tego nie widzieć. W złagodzeniu
obrazu może pomóc jedynie sok malinowy i Boski Dekarz.