Szalona "Belgia" / wierszo-proza /

Zaczynam wierszem, ponieważ chciałabym wprowadzić trochę "artyzmu" do tego tekstu :)

Wybrałam się raz do Belgii,
w końcu Belgia to ładny kraj.
Nie byłoby w tym nic dziwnego,
gdyby nie to, że to nie maj.

To był właśnie początek zimy
i śnieg zasypał wszystkie znaki.
Ja jadę sobie w odwiedziny
do Lubego, tak dla draki.

Mam plan na Belgię, a co mi tam.
Dobre auto i paliwo tylko,
umiejętności też przecież mam.
A taka podróż może być chwilką.

Bo tutaj muszę się Wam zwierzyć,
zawsze lubiłam przycisnąć gaz.
Często radar mógł mnie namierzyć,
zdarzyło mi się to nie raz.

I na tym ten wiersz zakończę,
bo prozą będę pisała.
Zanim opowieść dokończę,
zawiłości jej wyjaśniała...


To już wiecie, jechałam do Lubego- wcześniej pokłóciliśmy się. Nie było planu na moją podróż, rzuciłam hasło- "Mogę być jutro u Ciebie...". Odpowiedź jedna- "Ok, czekam!". Nie byłoby źle gdybym wcześniej sprawdziła moją nawigację... Był piątek po pracy, wcześniej się spakowałam. Nastawiam więc nawigację a ona na Niemczech kończy się...
Nie wiem jak to się stało, bo w Niemczech ją kupiłam i jakoś nie miałam powodu bliżej się z nią zapoznać. Miała wszystkie kraje byłego Bloku Wschodniego, a ja miałam do przejechania Holandię i Belgię... No cóż, słowo się rzekło, wydrukowałam więc sobie zapis z inernetu.
Dzwonię do Lubego i mówię mu o tym, tylko siarczyście zaklął, wiedział, że będą problemy...
Gdzieś w okolicach Bielefeld pogoda zaczęła się zmieniać, zaczął padać deszcz ze śniegiem. "No fajnie"-pomyślałam, ale ja już w niejednych trudnych warunkach jeździłam- "Dam radę". Dojechałam do Duisburga, a tam zima na całego, zaraz Holandia. Zjechałam z trasy do miasta i tutaj się zgubiłam, "zaplątałam" się w jakąś dzielnicę, z której wyjechać nie mogłam. Znaki zasypane śniegiem, miałam kierować się na Venlo, ale gdzie te znaki? W końcu zobaczyłam stację benzynową, inaczej oświetlona, jakby inny kraj. Zatankowałam i idę zapłacić. A tam pani trochę rozespana (miała prawo, było po 24.00), więc pytam-"Mówi pani po niemiecku?". Pani dziwnie spojrzała, uśmiechnęła się i usłyszałam-"Jesteśmy w Niemczech, więc mówię po niemiecku".
O Matko!!!-tylko pomyślałam. Dalej nie było tak źle, znalazłam zjazd na Venlo. Przez połowę Holandii padał śnieg, a później zrobiło się ładnie i ciepło (cały czas byłam w kontakcie telefonicznym z Lubym). To jest całkiem prosta trasa i wcale nie tak daleko. W lini prostej przejeżdża się przez Holandię i wjeżdża do Belgii. Unia ma to do siebie, że żadnych granic ani paszportów, kontroli-fajnie. Ale fajnie było do Atwerpii, bo wiecie, Antwerpie otacza rondo wokół miasta (miejscami 6-cio pasmowe) i trzeba wiedzieć, którym zjazdem zjechać, co nie jest proste bez nawigacji. Ja musiałam przejechać przez miasto i tutaj się pogubiłam, pomijając fakt, że wjechałam do portu (jeden z największych w Europie, dosłownie miasto w mieście), "zwiedziłam" go i ponownie wyjechałam... Przez półtora godziny błądziłam po Antwerpii, pytając ludzi o drogę. Ludzie przesympatyczni, chętni do pomocy (ten region był też niemiecko-języczny), knajpy otwarte- pomimo drugiej w nocy- fajny kraj. W końcu stwierdziłam, że sama nie wyjadę. Pojechałam za jedną z taxówek aż się zatrzymała. Ja za nią. Pukam w szybę do kierowcy, który namiętnie się całował ze swoim przyjacielem (przerwałam im upojną chwilę). I dopiero on wyprowadził mnie z miasta. Dalej było już prosto, ciepło, miło aż do morza.
Spędziłam fajny weekend w zimie, nad morzem w Belgii...

Bo porywy serca, to do siebie mają,
że niektórzy nie wiedzieć czego,
zimą w Belgii szukają...
Związek nie przetrwał próby czasu,
odległości chyba też.
Teraz mogę bez kompasu,
zwiedzać Belgię wzdłuż i wszerz...

Wszystko dobrze się skończyło a Antwerpia nocą Piękna jest :)))POLECAM, niekoniecznie nocą.

autor

Elena Bo

Napisany: 2014-05-31 Dodano: 2014-05-31 04:25:54

Ten wiersz przeczytano 4121 razy

Oddanych głosów: 33

Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie