W szalonym wyścigu
Wszyscy czasami się gubimy
i zapominamy kim jesteśmy,
gdzieś po drodze
wszyscy biegniemy
w szalonym wyścigu.
To się nigdy nie skończy,
nigdy nie zatrzyma,
nie myślimy o sercach,
które łamiemy
i tak nasza nadzieja
zaczyna zanikać.
Nic już nie będzie
takie same,
bo kiedy stoisz tam
całkowicie sam,
tracisz to, co
kiedykolwiek znałeś.
Nic już nie będzie
takie same,
choć chciałbyś
to wszystko przywrócić.
autor
Mariola Cuore
Dodano: 2017-09-19 19:04:18
Ten wiersz przeczytano 564 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Trzeba zwolnić
Miłego:)
Trudno się nie zgodzić... pozdrawiam
W szalonym wyścigu gubimy marzenia.
Mądre słowa warte zapamiętania.
Mariolko, serdecznie pozdrawiam.
tak jest prawda,często o sobie
zapominamy....pozdrawiam
Jak widzę tematycznie zbiegłyśmy się przesłaniem
zawatrym w naszych wierszach
W życiu musi być równowaga by nie stracić z oczu i z
serca to co jest najwazniejsze a potem na nażekać ze
na końcu zostaliśmy sami
Pozdrawiam cieplutko Mariolko życzę pogodnego dnia :)
Bardzo madra refleksja, dlatego na chwile sie
zatrzymam;)
Mariolko życie nie zatrzymuje się dlatego trudno nie
popełnić błędu.Jeżeli jest w granicach zrozumienia
wybaczamy lecz czy wróci wszystko do normy od nas
zależy.Czasu nie cofniemy lecz możemy tworzyć chwile
które choć częściowo odzwierciedlą miniony
czas.Pozdrawiam serdecznie miłej nocy.
Całe nasze życie to taki salony wyścig.
Niestety ze smutkiem też uważam, że pewnych rzeczy nie
da się cofnąć
i faktycznie wiele rzeczy już nie będzie takich
samych, czasem przez to, iż brak bliskich nam osób, to
msz jest najgorsze.
Można tylko cieszyć się takim jutrem na jakie możemy
sobie pozwolić z uwagi na okoliczności życiowe.
Refleksja bliska chyba każdemu, tak myślę,
pozdrawiam serdecznie Mariolko:)
No no!
po drodze wszyscy biegniemy
z czasem się zgubimy
i odejdziemy w zapomnienie
w szalonym wyścigu.
to moje przemyślenie_bez sugestii tak to widzę))))
ładnie, refleksyjnie i mądrze, ale też gorzko+:)
pozdrawiam Mariola
Wcale tak nie trzeba, można się zatrzymać,
ja stoję nieruchomo, ile mogę wytrzymać ?
Zatrzymaj się Mariolko, w miejscu widzisz
o wiele więcej, to kwestia szerszej perspektywy.Miłego
dnia.
Piękna refleksja Mariolko. Człowiek jest istota
stadną. Żył zawsze w grupach.Lżej mu było przetrwać.
Teraz tym bardziej jeden potrzebuje drugiego, by żyć,
tworzyć.Zatem Twoja rada jest bardzo dobra i wskazana.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.
Mądre słowa- w życiu trzeba kierować się sercem, nie
wolno być egoistą by nie stracić bliskich i tych
dalszych