Szanuj się Poezjo

"z długopisem na parkiecie stołu"
tu chyba troszkę przemetaforyzowane, bo jednak parkiet
jest parkietem, a stół ma blat i wraz ze swoim blatem
stoi na parkiecie. Bo parkiet nie tylko do tańca
stworzony.
Wiem, wiem - skrzywisz się na tę uwagę. Ale popatrz na
to nieco z boku.
Żeby utrzymać się w duchu wiersza, może:
lubi wtedy tańczyć wierszopolo
długopis na blacie stołu
nawet w szpagacie pospołu

Muszę powiedzieć, że wiersz bardzo oryginalny. :)
Miło mi poznać, Sławek jestem.

Bardzo mi się podoba. Zwłaszcza "wierszopolo" urzekło
mnie :))
Pozdrawiam Rukolo :)

Świetnie! Poproszę więcej takich poimprezowych :))

fantastyczny wiersz, płynie, zadziwia...

O
świecie
w lustrze
pozbawiony tłumu...*

I ja z uśmiechem.Zastanawiam się czy jest granica w
ilości i co by było, gdyby wszystkie rozhulały się na
dobre.

wierszopolo...nowa forma, dotąd mało
znana...pozdrawiam

Zastanawiam się, co by było, gdyby litery rozhulały
się na dobre.Pozdrawiam.

wiersze są jak taniec dziś często przyszło kobiecie
tańczyć samej

Ha, dobre:)
miłego:)

Bardzo dobre wiersze piszesz :-)

Wiersz usmiechnal, od ucha do ucha.
Pozdrawiam:)

podoba mi się:)

Poezja w różnoraki sposób się ujawnia jak i ukrywa i
to jest piękne.