szarość

Przytłaczająca poświata szarej rzeczywistości
ta co zniewolić me istnienie próbuje
ugasić zmysły, pragnienia bezwiedne
podstępnie przeniknąć w sfery podświadomości mej

skrada się po cichu, powoli bezszelestnie
by pod codzienności milczenia osłoną
zaszczepić monotonii ziarno złowrogie
tak mało brakuje aby poddać się, by ulec

krok od przepaści zatracenia stojąc
dostrzegam nutę szansy ostatniej
tej co pozwoli wstrzymać rutyny powiem
by na nowo zachłysnąć się szaleństwem

autor

jaśmina18

Dodano: 2008-12-07 16:53:17

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie