Szarość

Smutek ogarnął dziś moją dusze
która płacze, srebrnymi łzami się zalewa
Odczuwam w moim sercu wielką suszę
Moja dusza, zmęczona płaczem, powoli umiera...

Serce, które dawniej pałało ciepłem, radością
Dziś przybrało matowy kolor
Mym marzeniem jest raz jeszcze odurzyć się miłością
Jednak moje marzenia dziś w smutku toną...

Dni bez Słońca, każdy jest jednakowy
Me serce bije coraz wolniej,
W mym sercu głębokie rany, niczym bezdenne rowy,
Czasami chciałbym być już po drugiej stronie...

Gdy wychodzę, spaceruje po świecie, widzę, jak świat się zmienia...
Na moją twarz padają płatki śniegu, które topią łzy...
Czy to tak wiele prosić o odrobinę zrozumienia ?
Właśnie łza spadła mi na rękę, widzę, jak się iskrzy...

Nie ma strażnika, który obronił by mnie przed wrogiem - Smutkiem
Mój nieprzyjaciel dziś zwycięstwo odnosi
Pragnę, już teraz, spotkać się z moim Bogiem
Moja dusza, Panie, właśnie Cię o to prosi...

Nadzieja jeszcze żyje we mnie, czuję ją...
Musze jej pomóc, zachować przy życiu...
Gdyż Nadzieja zawsze umiera ostatnia
Tymczasem dalej będę płakać w ukryciu...

autor

PablosSC

Napisany: 2005-11-16 Dodano: 2005-12-06 20:12:04

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie