Szczerość..

Szczerość...podobno zaleta...czy zawsze?

Tylko jedne myśli w mroku
W głuchej ciszy zagubione
Niezmienione tak od zmroku
Gdy słoneczko me zranione

Teraz siedzę na kanapie
Na pościeli rozścielonej
I te słowa skryte w cieniu
Krążą w głowie rozpalonej

Twarz zastygła, cała blada
Wielkie oczy zasmucone
Niczym burza rozszalała
Biegną myśli jak szalone

Powiew wiatru gładzi drzewa
Które szepcą mroczne słowa
Smutkiem cały las rozbrzmiewa
Z oka spływa łza bobrowa

Toczę walkę z samym sobą
Żyły niosą krew wzburzoną
Bo dlaczego głupim słowem
Sól się staje bardziej słoną

Życie mnie już nauczyło
Kłamać rzeczą bardzo prostą
Znów tęgiego dało kopa
Za mą szczerość bezlitosną

autor

AndyB

Dodano: 2004-11-06 18:50:34

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie