Szczęście

Zosiak, ja ryczę, co za rozbrajająca szczerość :))

:)))

teraz rozumiem /malutkie oczy/, haha

Żabnetto :))) dzięki za poprawę nastroju... nawalaj
się częściej, skoro takie cacko powstało:)

Refleksyjnie i melancholijnie...na nieszczęściu trudno
niestety zbudować szczęście.
Pozdrawiam.

rozumiem Ciebie doskonale
to krucha budowla

Nawaliłam się wczoraj zdeczko. Nawet nie pamiętam, że
tutaj coś napisałam;):):) Ale dzięki za komentarze.

Rozumiem doskonale i wiersz bardzo do mnie przemawia!
Kłaniam się :))

Bardzo ładnie szczęście i nieszczęście. Pozdrawiam

/Zbudowałam na nieszczęściu
nie
szczęście./ świetne i jakie prawdziwe,

lubię Twoje pisanie, Żabnetto; pozdrawiam:)

Odniosłaś się do przysłowia. Dobry przekaz. Cieplutko
pozdrawiam

ciekawe pozdrawiam