Szew

Witaj. Podoba się wiersz, widzę, ten obraz ,
biało-czarny, czlowieka z walizką i wysypujące się z
niej wiersze,
, ale piękne i jego zażenowaną, twarz.
Wiersz na duże TAK.
Pozdrawiam Zbyszku.:)

Witaj One:)

Nie ukrywam,że wiersz mi się podoba niemniej jednak
byłbym za "zmęczony szedł romantyk" ale to tak na
moje:)

Pozdrawiam:)

Fajne z podobaniem :)

Witam kochani. Dziękuję za komentarze. Właśnie
wyskoczyła mi trzecia stalówka. Może po tym Szwie? ;-)
krzemanko Ty zawsze wiesz jak podnieść człowieka ;-)
Nawet po spożyciu :-P Pozdrawiam serdecznie

Poezja! Przeczytałam z zachwytem :)
Pozdrawiam serdecznie
☀

Ładnie wirsz płynie :-) pozdrawiam serdecznie :-)

Zachwyca płynność i lekkość pióra. Wiersz zachwyca.
Pozdrawiam :)

Ładna refleksja.
Czasami jak widać wiele zależy od przypadku, choćby
takiego jak słaby szew.
Poeta jest w tym przypadku tylko narzędziem do rozwoju
biegu wydarzeń.
Pozdrawiam
Marek

A kieszeń Twoja głowa,
już nic nie musisz skrobać.
Pozdrawiam One Moment, przypomniałeś mi wiersz
"Szedł Grześ przez wieś", a co dalej to wiesz.

Przechadzając się w życie
wsadził ktoś do kieszeni-:) najcenniejsze rzeczy mamy
zawsze przy sobie -pozdrawiam -podoba się :)

Biedny włóczykij poeta... bardzo mi sie podoba takie
spojrzenie na poezję... pozdrawiam

Podoba mi się. Mam ogromną chęć pomajstrować przy
Twoim tekście

"Szedł zmęczony romantyk.
Buty miał trochę zdarte
i walizkę jak antyk,
wiersze w niej też wytarte.

Torba puściła na szwie,
pasek pękł tuż przy szlufce
i dwie strofki wypadły.
Trzymał coś jednak w mufce.

Zakłapała podeszwa.
Usta trupie pobladły,
a że głowa nietrzeźwa,
to następne wypadły."
Kończę majstrowanie, bo się boję.
Miłego wieczoru:)

bardzo udany, refleksyjny wiersz:) pozdrawiam

Ciekawy i pointa super
pozdrawiam:)

Bardzo ciekawy udany wiersz pozdrawiam