szklana góra

Te najbardziej przykre wspomnienia zapamiętujemy
najmocniej...
Pozdrawiam szadunko

Wiersz porusza temat trudności z zachowaniem czystości
marzeń i wspomnień w obliczu bolesnych doświadczeń, z
metaforą szklanej góry jako barierą chroniącą, ale i
stanowiącą ryzyko upadku. Często się tak dzieje, że
musimy spadać ...
(+)

Bardzo ładny wiersz. Słowa niszczą i słowa budują.

Coś w tym jest, że często pielęgnuje się negatywy w
głowie, które później wywołują burze z piorunami.

Serdecznie Wam dziękuję za wszystkie odwiedziny i
interesujące wypowiedzi.
Pozdrawiam ciepło i życzę dobrego dnia.

Znakomita miniatura. Wspomnienia potrafią zadręczyć...

Pozdrawiam serdecznie :)

W poetyckiej formie ujęłaś to co w naszym życiu
istotne.
Niestety, wspomnienia wydarzeń są nie tylko tych
radosnych ale i przykrych. Wyciągnijmy z nich wnioski.

Pozdrawiam
Marek

no no, niezłe!
porusza
i głęboko zamyśla
pozostawia pod wrażeniem

z pozdrowieniem

Trafnie i metaforycznie wyrażona refleksja. Nasze
uczucia są czasem kruche, jak szklana kula, która
rozbija się o górę lodową.
Treść wiersza do głębszych, filozoficznych
przemyśleń...
Pozdrawiam :)

Słusznie zauważasz temat dotkliwy
lecz wszystko to jest zasługą człowieka i póki on się
nie opamięta,
póty ludzie postępują jak zwierzęta.

Szklaną górę tworzymy sami dla siebie. Jak się uda dla
innych też. Pozdrawiam i dziękuje za piękny, mądry
wiersz.

Analogia lekko haczy szklanych domów z "Przedwiośnia"
w sensie powtarzającego się poczucia rozczarowania,
niemożności zmienienia fatum... Pozdrawiam ciepło.

Witam,

oryginalna przenośnia...

Pozdrawiam /+/.

Masz rację, ale nic na to nie poradzimy, że nasze
myśli wędrują niekiedy tam, gdzie byśmy nie chcieli.
Serdeczności dla Ciebie :)

Masz rację dobre wspomnienia są bardzo ulotne a te
przykre które najlepiej wyrzucili byśmy z chęcią z
pamięci trzymają się jak rzep psiego ogona. Pozdrawiam
z uśmiechem:))