Szluga

O poranku szluga
Z paczki do mnie mruga
Nałóg mnie zniewolił
Lecz również ból ukoił

Ta historia jest dość długa
Lecz wypala się jak ta szluga
Zabija powoli, rani... wiem...
Lecz taką drogę wybrałem...

W paczce ma szluga ukochana...
Towarzyszka życia, wierna, oddana
Znienawidzona mocno także
Lecz w szarym świecie pocieszeniem jest wszakże...

Niesie śmierć i smród
Lecz gdy nikotyny czuje głód
Przenoszę się w niepowtarzalną chwilę
Gdzie stoi czas i nie uciekają życia mile...

...dla moich znajomych, którzy walczą z nałogiem...

autor

Mefo

Dodano: 2006-11-26 10:57:28

Ten wiersz przeczytano 756 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie