Szpony śmierci

Moja dusza w szpony śmierci zmierza.
Ona mi kres mej wędrówki wymierza.
Srebrzyste łzy zwilżają oczy moje.
Kryształowe krople-to uczucia moje.
Stracone złudzenia, myśli zgłębione.
Na zawsze zostaną po mnie utracone.
W nicości pustkę odchodzi moje ciało.
Przed blaskiem światła w cień się schowało.
Już mnie nie zabolą rany poszarpane.
Zemdlone już me ciało skonane
Ostatnie tchnienie jeszcze jest mi dane.
W śmiertelnych szponach się zatraciłam.
Pamiętajcie, że kiedyś BYŁAM !!!!!!!!

autor

Margit34

Dodano: 2008-11-21 21:53:42

Ten wiersz przeczytano 773 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie