Deszczowe łzy

Krople rosy pieszczące źdźbła trawy, tak jak łzy otulają myśli zbłąkane.
We wspomnieniach pragnienia miłości, na wietrze w ulewie rozwiane.
Za oknem deszcz dudniący o szyby, jak perkusista bębniący w bębny swoje.
Srebrzyste strugi deszczu, jak kryształy spowite w bezbarwne uczucia moje.

W rynnach zamkniętych, jak w pudełku szklanym, z łez tęsknotą i bólem utkanym.
Wypełnionym żalem, jak liść na wietrze goryczą i lękiem rozchwianym.
Uwięzione krople deszczowe, jak myśli piętrzące się w głowie i w sercu na dnie wyryte.
Marzenia, kiedyś tęczowym blaskiem błyszczące, dziś w cień rzucone i ukryte.

Duszę się swoim własnym oddechem, jak w pętli na szyi zaciśniętej.
W krysztale z łez uwięzionych, w zamglonej matni zamkniętej.
Spętana mrocznymi sidłami czarnej deszczowej nocy.
Moja dusza, jak w kałuży krwi bezwiednie i bezsilnie broczy.

Szukam wyjścia z pułapki, lecz moje oczy zaślepione .
Kroplami deszczu wypełnione, bezradne, tęsknotą zamroczone.
W strugach łez w ulewie zagubione i przygaszone.
Jak toksycznym jadem zatrute i zranione....

autor

Margit34

Napisany: 2008-08-16 Dodano: 2008-11-20 11:08:15

Ten wiersz przeczytano 956 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie