Sztuczne Światy

Znowu w deszczu moknę
I znowu bez celu po pustkowiu swych myśli krążę
Zbyt wiele czasu tam spędzam wciąż mi powtarzasz,
Lecz w tym małym świecie tyle spokoju i zapomnienia…
Tyle ciszy i ucieczki przed światem
Którego wciąż się lękam

Zimne krople nie przestają tłuc mojej głowy bezgłośnie
Stoję tak samotnie za długo już
Lecz, gdy słońce zza chmur wychodzi
To tylko mara, która jak iskra bezużytecznej nadziei
Wypala mnie powoli

Więc mieszkam w moim sztucznym świecie
Chowam się tam dniami całymi
Bo tak łatwiej jest w życiu
Bo tak łagodniej przez nie przepłynę

autor

tulkas

Napisany: 2010-03-22 Dodano: 2010-03-22 21:27:28

Ten wiersz przeczytano 1201 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie