Sztucznie

Po przez beton słońce świeci,
Po przez cienie prześwituje,
Miasto budzi się z zastoju,
Rozkołysze się, ja to czuje

Co raz więcej istot ludzkich
Przeskakuje mi przed oczy
Mącą powiew,
Jeszcze tej dzisiejszej nocy,

Coraz większy szmer na mieście
Wśród betonów, wśród tandety
Coraz mniej świeżości wszędzie
Coraz głębsze nasze wdechy

Te uliczki takie wąskie
Te ścianeczki takie kruche
Ukazując głebie zycia
Pokazują ze życie nasze
takie kruche..

I ta miłość nasza, sztuczna
Wymuszona w autobusie,
Gdzie objęci wciąż jesteśmy
My sztuczni, zwykli ludzie..

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-11-02 20:28:36

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie