Sztuczny uśmiech

W suknie pięknie przystrojona,
Włosy ma w cudny kok splecione,
Nieliczne ich kosmyki opadają jej na ramiona.
Stąpa właśnie wzdłuż wielkiej komnaty
Myślą, że po jego śmierci nie poczuła straty.
Z ciepłym uśmiechem podchodzi do męża tronu,
Nigdy nie powiedziała o tamtym nikomu.
Stara się udawać, że nic się nie stało,
Jakby jeszcze jej cierpień było mało.
Patrzy w stronę męża tronu.
Na ustach ma uśmiech, lecz oczy zamglone..

..Męża zawsze kochała jak przyjaciela..Tamtego mężczyznę obdarzyła prawdziwą miłością..

autor

Moniaska

Dodano: 2007-02-22 15:33:11

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie