Sztuka kochania

Miłość największą
Z plejady uczuć
Bo spaja w jedno i tworzy życie
Daje nadzieje, tę łaskę, siłe
I moce cnotliwe
Jej prawdzie służą
Szczęście nam wróżą
Jeśli jest szczera!
Biada oszustom, biada obłudnym
Którzy kłamliwie omamy snują
Ich żywot będzie zawsze paskudnym
Jak próżne wyznania
Bolące słowa
Słodka, a trująca mowa
Której treści zdania
Nie wyrażają kochania
A odbijają ciemne ‘tencje zawłaszczenia
Cudzego mienia
Niech tylko duszy!
To już wystarczy, dość da cierpienia
Bo najdroższe skarby
W sercu chowamy
Jak piękne farby
Co dzielnie służą
Do oddawania umiłowania

I pamiętajmy – jedna zasada
Którą powtórzę
Bo wierze szczerze
Wyznacza azymut
Na wieczne przymierze -
- Szczerość w wyznaniu i pożądaniu
Uczciwość zawsze, w dwójnasób ważna
By nie udawać i nie zakrywać
Pięknej tej strawy, pięknej wymowy
Naszej pożogi
Uczuciu drogiej
Złudą trwogi!

autor

Loukas

Napisany: 2006-11-11 Dodano: 2006-11-14 00:22:57

Ten wiersz przeczytano 1127 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie