tajemnica

Więcej niż jedno słowo kołacze do bram umysłu
Rozwarcie skrzydeł wyobcowanych na wrzosowym wzgórzu
Gdzie spokój miesza się z pragnieniem, a nadzieja traci sens
Bezruch ciał, bezruch myśli, a chwila tylko jedna
By obudzić dziecko pod mocą spojrzenia
Kiedy Ciebie nie ma, zostaje tylko owieczka bez pasterza

Skrzyżowanie nieskończenie rozwidlonych dróg
Przymrozki, ciepło i wewnętrzny chłód
Na nic szukanie schronienia. Delektacji godzina
Dom na krzyżowym placu w pochmurnym pałacu
Ruch na planszy odmieniłby los
Niepotrzebnie.

Spacer ku Słońcu w niezależnie obraną stronę
Jest zawsze oscylowaniem wokół celu
Gdzie cel jest zawsze drogą.

A Twoje oczy nie oszukają mnie, choć urojony w nich cel
Moja własna Prawda rysuje się w Twym blasku

autor

pkaminska

Napisany: 2007-03-14 Dodano: 2008-04-23 06:58:00

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie