Tajemnica II...
Mojej prawdy nie mogę wyjawić
więc ją chyłkiem ukryję głęboko
a codzienność wypełnią znów sprawy
przeznaczone widowni szerokiej.
A więc wiosna z jej całym majdanem;
młode trawy, zawilce na skwerze,
ptasie trele o czwartej nad ranem,
nowe wiersze na białym papierze.
A więc wiosna, bo ta jest dla ludzi,
ich miłości te pierwsze, kolejne
i ta radość co każe się łudzić
że to on, że to ona, na pewno.
Mojej prawdy nie mogę wyjawić
bo już dla mnie jest ona nieznośna,
więc już lepsza codzienność i sprawy,
które każą mi myśleć o wiośnie.
Komentarze (23)
Bardzo lekki, rytmiczny wiersz zgrabnie ujęty klamrą.
Prawdę trudno jest skrywać, czasem aż pcha się na
światło dzienne...ale z drugiej strony po co psuć
wiosenny nastrój innym...Podoba mi się zarówno ten
wiersz jak i wczorajszy sonet:)
Głęboka myśl tak świetnie ujęta. Czasami to właśnie
codzienność bywa lekiem na całe zło.
I znowu nie napiszę nic nowego. Wiersz bardzo kobiecy.
Naprawdę piękny. Treść bliska większości z nas, jak
sądzę :-)
Czytam z prawdziwą przyjemnością. Tylko popraw "na
pewno" :-))
Nie chcesz wyjawić tej tajemnicy? Może inni pomogą i
nie będzie już taka nieznośna, przecież jest wiosna i
należy się cieszyć, bo wszystko wkoło rozkwita.
Od prawdy i tak nie ucieknie się, bo nie da się samego
siebie oszukać. Można jedynie nieco osłodzić życie
cudowną wiosną...piękny wiersz też tylko zagłusza
twoją smutną tajemnicę.
masz racje lepiej skupić się na codziennym życiu niż
dręczyć czym co nas boli ,co nie daje spokoju
.....tajemnicą ........ładny wiersz,pięknie opisałaś
przyrodę ....
Tak, tajemnica zostaje tajemnicą. Rytm codziennych
spraw ogarnia nas od rana i czasami staramy się
zagubić to co w nas drga. Lecz to i tak wyjdzie, gdy
nabierze mocy. W wierszach.
Bardzo fajny wiersz. podoba mi sie ta tajemnica ,
która każdy po przeczytaniu wiersza będzie chciał
poznać - może uchylisz jej rąbka w następnym
wierszu... kto wie. Prawdy są właśnie takie jak to
mądrze zapisałaś - nieznośne. I o ile łatwiej sie żyję
skupiając się na prozaiczności. Oby tylko nie w
wierszach :), bo przecież wiersze to również krzyk
duszy .