Tajemnice Oceanu Indyjskiego
Ocean wiosny dziś zadumany
wsłuchuje się w szum swoich fal
przytula do snu tych marynarzy
co na zawsze będą pływać już
prawda głęboko spoczywa na dnie
tajemnice śpią we wrakach
choć czasami budzą się
snując się po morskich szlakach
nucą cicho pieśń tęsknoty
tragedie zapisane wśród obłoków
co korabiem płyną w dal
są sekrety które wiatr osłania
zakochany w szumie fal
morski prąd je lekko nosi
w inwokacji wznosi modły
by nie zginął dzisiaj nikt
oddaje pokłon wieczności wszechświata
wchłaniam sercem tajemnice poznania
Ocean zadumany mnie obezwładnia
dusze moja unosi wysoko ku słońcom
Tesss Perth- Bedford,
12.02.2oo9r.
Komentarze (18)
Twój wiersz jest tajemniczo nostalgiczny i ma w sobie
wielogłosy szum oceanu.
Treściwy ,smutny wiersz - wspomnienie ofiar tragedii
wyjaśnionych i nie wyjaśnionych
Bardzo ciekawy wiersz. P o tytule sądziłem, że wiersz
będzie opisem przyrody a on ukazuje co jej siła skrywa
w sobie. Wielu znalazło swój spoczynek w tajemniczych
wodach oceanów a w Twoim wierszu jest o nich pamięć.