Tak bywa...

Tęsknota i ból palą me serce od środka.
W ciemności umysłu szukam ciebie, kochany.
Wychodzę znów z domu – bo może ciebie spotkam.
Gdy wracam, tulą mnie znów tylko puste ściany.

Zasypiam. Przychodzisz, by podmuchem miłości
wysuszyć łzy spływające po mojej twarzy.
Twe silne ramiona dają tyle czułości.
I sprawiasz, że znowu mam siłę, aby marzyć.

Lecz nagle znikasz, gdy tylko sen się rozmywa,
gdy w bladym mroku światła nocnej lampki niknie.
Znowu wtulona w kołdrę. Znów sama. Tak bywa,
że miłość najszczersza boli. Lecz przywyknę…

autor

Anuśka

Napisany: 2005-06-03 Dodano: 2005-06-24 14:41:29

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie