Tak cicho

Bardzo dobrze to ująłeś. Smutny jest zmierzch jesieni
bez drogi we mgle. Bardzo subtelny i wymowny wiersz.
Pozdrawiam:)

W miłości wiek nie gra roli, warto czasami wyjść
szczęściu na przeciw :)

wielka tęsknota nigdy nie przeminie,mistrz bardzo
kocha swoją Małgorzatę

Zmierzch jesieni a serce się kołysze wciąż dla
Małgorzaty :)

Powiem cicho, że "próg światła" bardzo mi do serca
przypadł...

Mgła opadnie i można wrócić na drogę! Pozdrawiam!

Smutny wiersz. Jakby coś się skończyło. Nie ma ma
nadziei na lepsze jutro.
Ciekawy wiersz. Skłania do refleksji.

Trzymaj się tej gałązki nadziei choćby była nawet
krucha i wypatruj cierpliwie światełka we mgle.

niemy gwar...wydaje się słyszeć tę ciszę, pozdrawiam

życzę, by serce we mgle trafiło do swojej przystani -
może zaświeci jakaś szczęśliwa latarnia w Nowym Roku

Nie bardzo mi pasuje "oplatanie bukietem". Wolałabym
- wieniec.
Po "ciemności" i "zdrad" i "gwar" - dałabym
odstęp.
Ale to wiersz dedykowany i powinnam go czytać oczami
autora.
Ukłony.
Spokojnego nowego roku :))

Tak smutno...

O tak, smutny zmierzch jesieni, ale nie trać nadziei,
przecież w końcu się odmieni. Patrz - Małgorzata
stoi u drzwi. Do Siego!