Tak dużo i tak mało

Twoje dłonie powiedziały mi,jak rozkoszny jest dreszcz dotyku, twoje usta wprowadziły mnie w zaklęty świat pocałunków, twoje oczy pokazały mi jak omdlewa dusza, twoje ciało nauczyło mnie jak można stworzyć cudowny obraz miłości

Kiedy pojawiłeś się w moim życiu,
nadałeś sens moim dniom
Poranki blasku nabrały, a wieczory skrzą się tysiącem gwiazdami.

Każda grudka śniegu,każda kropla deszczu-jest wypełniona tobą, i ciągle mi ciebie tak mało,tak mało,i widzę twe oczy jak gwiazdy na niebie, czuję twój dotyk i ogarnia mnie szał uniesień.

Smak twej skóry powoduje wibracje
i czas się nie liczy -tak szybko ucieka
zostaje we mnie wieczne nie nasycenie. Wspominam nasz pierwszy jesienny spacer,
i świeżość tak zieloną jak jej zapach
lekki i czysty jak ogrody kwitnące o poranku

Była w tym wszystkim niezwykła obietnica:
radość życia a teraz,kiedy chcesz mnie zostawić czuję się tak,jakby moje serce było szklane,przezroczyste,czuję jakbyś w nie rzucał kamieniem

Czuję,jak w wielkim bólu zostają kawałki szkła,a pośród tego wszystkiego płaczę ja
uzależniłam się od ciebie, bo bardzo cię kocham i w tym jest piękno i przekleństwo mojej miłości do ciebie

Z dedykacją Romanowi


Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2005-02-04 Dodano: 2014-04-06 15:31:39

Ten wiersz przeczytano 1239 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie