Tak jak co roku

Tajk jak co roku
tradycja każe.
Wyrusza ludzi tłum,
na cmentarze.

Niosą stroiki,
kwiat cięty, znicze.
I smutne każdy
przybrał oblicze.

Odwiedzą groby,
świeczki zapalą.
Przystaną chwilę,
może wyżalą.

Może w zadumie
cichej zapłaczą.
Nad egzystencją,
naszą sobaczą.

Inni spacerkiem,
przejdą aleją.
Zobaczą bliskich,
głośno zaśmieją.

Coś tam powiedzą,
wymienią zdania.
Tak, przy okazji
tego spotkania.

By już wieczorem,
gdy noc zapada.
Wrócić do domów,
po własnych śladach.

A tam przy stole,
w wąziutkim gronie.
złączyć zmęczone
modlitwą dłonie.

autor

Grand

Napisany: 2010-10-31 Dodano: 2010-10-31 11:04:32

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie