Tak mi Ciebie brak ...

Twoje pocałunki spadały na moje ciało jak najpiękniejsze podarunki.
Ta jedyna noc, gorący od
uczucia koc...
Potem powiedziałeś mi słowa,
że muszę zaczynać od nowa, bo Ty nie czujesz tego co ja poczułem pięknego.
Najłatwiej było powiedzieć "dowidzenia" i wyszeptać mi słowa upodlenia...
Ja nie potrafię zapomnieć, nie potrafię na nikogo innego spojrzeć. Przy mojej umierającej duszy stoi milion sanitariuszy.
Odratowują moja duszę i rozpoczynają się kolejne, nie
do zniesienia katusze.
Pomimo tego, że zrobiłeś ze mnie wrak
to i tak mi Ciebie brak...

autor

Derealizacja

Napisany: 2005-01-11 Dodano: 2005-01-12 08:22:28

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie