tak niewiele do szczęścia

Tak niewiele trzeba nam do szczęścia
Nie, wcale nie mam na myśli zamęścia
Wszystko tworzę na pachnącej miłości bazie
Gorąca musi być, szczera, gotowana na pewnym gazie.
Bulgotać ma cicho, powoli i lekko
Inaczej wykipi, jak przegotowane mleko.

Więc tę miłość gotuję powoli.
Nie mieszam, choć mnie korci trochę pokiertolić...
Podobno cały szkopuł tkwi w przyprawach.
Przyprawiam więc, odmierzam, bardzo się przykładam...
Dodaję moc zrozumienia, dużo zaangażowania,
Szczyptę zazdrości wsypuję i dużo starania.
Wlałabym wiadro „kocham Cię”, ale to za słodko,
Słodzę więc odrobinę, jak kwaśną szarlotkę.
Wrzucić by wypadało jeszcze pieszczot listek.
Oj – no to się posypało! Wypadł listek wszystek...
„Cóż... pieszczot nigdy za wiele” myślę po cichu
I dorzucam do garnka garsteczkę dotyku...
Hmmm... ale pikantna wyszła mi mieszanka,
Sexowna taka i czuła! A pachnie z tego garnka!!

autor

Pinesska

Napisany: 2003-07-08 Dodano: 2004-12-03 08:01:39

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie