Tak pęka życie

:(((

pękło skaliste życie prysło wszystko
jak najszerszy głos wabiący zgraję motyli
jak przebiśniegi w kwiecie jesieni
zostały mi tylko setki nie wypowiedzeń
przez moje serce przeszło afrykańskie zwierze
przez moją nogę strumień dreszczy
przez moją głowę przeszło dewastacyjne zło

marzenia to jedno wielkie bajoro
niedola i frywolność strachu
naszym życiowym celem było budować prawdę na prawdzie a zdradę na nie radzie
jak widok tego boli i przeszywa duszę
w taką zgrozę i palenisko
potrzebuje teraz spokoju niedługo go znajdę
teraz się ciesz tylko nie płacz

jeszcze raz proszę
żyj tak jak Tobie dobrze
teleportuj się w krajobrazy jakie ja przeglądałem
jak na szybie deszcz a w moich oczach zapadlisko
zapadlisko łez
w tym świecie nic już mnie nie doprowadzi do ekstazy

jedynie ostatnie słowo napisane na niebie
podszyte niewinnością bez przepraszania
przecież wiesz tego nie lubię
dopóki istnieje coś takiego jak zdrada trzeba odebrać ten rozkaz jako brak siły dla nas
podręcznik jak odmienić słowo zdrada wynika z tego że jest tym usatysfakcjonowana

być może to nie cudzołóstwo to mogła być moje tchórzostwo

takim celem nie powinno być to co jest dalekie i niewidoczne lecz to co leży w zasięgu naszej ręki
nie jestem dla Ciebie?
tak

autor

Skromny.

Dodano: 2012-05-26 01:09:47

Ten wiersz przeczytano 803 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie